Leven en dood het staat dicht bij elkaar daar ontkomen wij niet aan.
Als je hond of ander huisdier niet meer op een dierwaardige manier kan leven dan is dat heel erg pijnlijk. Het blijft altijd ontzettend moeilijk om samen in overleg met de dierenarts zijn of haar leven te beëindigen. Voor de eigenaar, maar vergeet ook de andere honden in het gezin. Er veranderd opeens heel veel.
Vaak wordt er gedacht dat alleen wij mensen verdriet hebben over het heengaan van een hond. Ook honden hebben rouwverwerking nodig net als mensen.
Geef ook een hond de ruimte om verdriet te verwerken. Zij verliezen immers ook hun kameraadje, grote voorbeeld of huisgenoot. Laat dus ook de andere dieren in huis op een waardige wijze afscheid nemen.
Wikkel het overleden dier in een deken geeft het een plaats waar de andere huisdieren bij kunnen. De één zal gaan snuffelen, de ander kan erbij gaan liggen, weer een ander doet niets en kijkt alleen.
Allen ruiken de dood en weten dat hun huisgenoot overleden is, elke hond verwerkt dit op zijn /haar eigen wijze. Dit alles om later zoeken naar hun kameraad te voorkomen.
De rouwverwerking begint pas echt wanneer de overleden hond is begraven of gecremeerd is, ook dit heeft enige tijd nodig. Het beste is om de hond af te leiden met spelletjes, wandelingen en de nodige aandacht te geven, hij/zij staat er immers niet alleen voor.
Honden voelen, ruiken, horen, zien zoveel meer dan wij mensen.
Auteur: Maria Drent
Hierbij een film van Maria, zij heeft meerdere honden in huis.
Fikky verloor Trix, haar beste speelkameraadje.
